mekanları iz süre süre bulabiliyor benim gibi ilk gelenler. ne binaların üzerinde numaralar ne de doğru düzgün sokak tabelaları. herkes her şeye hazırlıklı belli.
khalil joreige burası küçük görünebilir ama yerler birbirine uzaktır, dediğinde ilk başta anlamamıştım. doğu beyrut'ta sfeir semmler gallery'ye giderken şehrin içinde kaç şehir olduğunu, bu şehirlerin birbirine ne kadar ince bağlarla tutunduğunu fark ettim.
home works kapsamında medinat sineması'nda Why Do We Kill Ourselves? diye bir panel yapıldı, intihar timleri üzerine. arapça konuşmayan grup olarak kötü çeviriye rağmen lokal söylemin ne olduğunu anlamaya çalıştık. hizbullah durumu burayı öyle paralize etmiş ki. ne yaşananlar açıkça konuşulup tartışılabiliyor, ne de bunun üzerine bir dil üretilebiliyor. lübnan'daki grupların ırak'taki gerillaları eğitmeye gitmesi üzerinde takılıp kaldık.
yarın bilen birkaç kişiyle birlikte güneydeki artık boş olan kampları görmeye gideceğim.
home works programına gelince:
video screeninglerde bugün emre hüner'in, yarın ve sonraki gün ahmet öğüt'ün, sonra da köken ergun'un işleri gösteriliyor.
michael rakowitz konuşuyor, rabih mroue yeni bir performans yapıyor, brian holmes'un sunumu var. najwan darwish'in "the sexualised image of israel in arab imaginary", nada shabout'un "usurping history: iraqi art, monuments and artists", alessandro petti'nin "decolonising architecture: reorienting israel's architecture of occupation" konuşmaları ilginç görünüyor.
No comments:
Post a Comment