situasyonismus

semiotexte taze bir guy debord kitabi cikarmis. situationist international'in kurulus yillarindaki mektuplasmalar. tam adi Correspondence: The Foundation of the Situationist International (June 1957–August 1960)

MacKenzie Wark'in yazdigi giris yazsis Debord'dan su alintiyi yaparak basliyor: "Bir seyin profesyoneli oldum ama neyin, bilmiyorum."

"This volume traces the dynamic first years of the Situationist International movement—a cultural avant-garde that continues to inspire new generations of artists, theorists, and writers more than half a century later. Debord's letters—published here for the first time in English—provide a fascinating insider's view of just how this seemingly disorganized group drifting around a newly consumerized Paris became one of the most defining cultural movements of the twentieth century. Circumstances, personalities, and ambitions all come into play as the group develops its strategy of anarchic, conceptual, but highly political "intervention."Brilliantly conceived, this collection of letters offers the best available introduction to the Situationist International movement by detailing, through original documents, how the group formed and defined its cultural mission: to bring about, "by any means possible, even artistic," a complete transformation of personal life within the Society of the Spectacle."

Buradan October duayenleri Hal Foster ve David Joselit'in merakla beklenen "Recessional Aesthetics" konusmasina baglayacagim. Dia'nin eski mekanina yerlesen X arts initiative'in etkinligine ilgi buyuktu, ortalik bir acilis misali kalabalikti. Hoster ve Joselit on tane birbirinden gundem soru hazirlayip gelmislerdi. Bundan sonrasini dogaclama ve izleyici katilimiyla surdureceklerini soylediler. Sorularin her biri bir konu basligiydi, devam etseydi dort saat oradaydik. Abilerimiz krizin markete etkisinden basladilar; kolleksiyonunu finansal deger olarak kullanan neo-liberal sanat kurumu profilinin krizi asip asamayacagindan girip, krizin bienalizasyon hareketini yavaslatip lokali koruma gudulerini yukseltebileceginden devam ederekten, sanat okullari ve profesyonelizasyonu sorgulayip sanat elestirmenini haline girdiklerinde Greenberg ve elestirmen rolu uzerinde anlasmazliga girdiler. Tam bu sirada arka siralarda uyuklamakta olan bir evsiz paldir kuldur yere yuvarlandi soru sormaya calisan bir kadinin onune dogru.

Herkes ne oluyor diye oraya donmusken Hal Foster ve David Joselit konusmayi burada bitirelim deyip herkesi her seyin ortasinda birakip masadan kalktilar. Konusma sonrasinda kimileri bunun daha onceden hazirlanmis oldugu suphesini dile getirdi. Kimileri de dedi ki konuya uygun bir bitiris, situasyonist bir eylem miydi acaba?

New York'daki agir ironik uslup devreye giriyor tabii.

Buradan da bir aciklamaya baglayayim. Elmas gecen pazartesi girdigim elestiri notunun nereye gittiginin anlasilmadigini yazmis. Aradaki linki dolduralim: O not bizim Elmas'la Brian Holmes Claire Pentecost ve sozluk vakasi ile ilgili yazismalarimiza isimlerimizi vermeden yapilan bir blog anistirmasina verilen cevapti. Kaldi ki yillarini muhalefetle, gercek bir eyleme donusume olanak vermeden geciren sozde sol modeli bence icine kapali, cok zaman elitist olabilen guncel sanat alemimizdeki pek cok tikanikligi anlatabilecek bir ozlu durum.