Tuesday, November 27, 2007

annapolis'de baris gorusmeleri ote yanda la haine, reloaded, again paris

The violence was set off by the deaths of two teenagers on a motorbike who were killed in a crash with a police car Sunday night. The scene, with angry youths targeting the police mostly with firebombs, rocks and other projectiles, was reminiscent of three weeks of rioting in 2005.

But senior police officials warned that the violence was more intense this time.

“Things have changed since 2005,” said Joachim Masanet, secretary general of the police wing of the UNSA trade union. “We have crossed a red line. When these kids aim their guns at police officers, they want to kill them. They are no longer afraid to shoot a policeman. We are only on the second day since the accident, and already they are shooting guns at the police.”

http://www.nytimes.com/2007/11/28/world/europe/28riot.html?8au&emc=au

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep. And miles to go before I sleep. Did you hear me butterfly?...























Stuntman Mike
: [screams from his car] I'm sorry!
Kim: What?
Stuntman Mike
: I didn't mean to, I was just... playing around!
Zoë: Oooh, he was playing around...
Kim: BUT I AIN'T PLAYING WITH YOU!
[hits Stuntman Mike's car]

Monday, November 26, 2007

world's number 1 transsexual at cahide!





kacirmisiz tuh
www.amandaleporeonline.com

styleislam

viyana'dan bir arkadasim yollamis.
soyle diyor websitesinde:

StyleIslam ist nicht nur Top Street- und Casualwear für junge Leute mit Attitude,
sondern steht auch für Hilfsbereitschaft und Brüderlichkeit.

Alle Verkäufe unserer Produkte gehen anteilig an die Hilfsorganisation „muslimehelfen“ zugunsten von Aidswaisen in Afrika. Gefällt euch unserer Style? – dann tut euch und den Hilfsbedürftigen etwas Gutes und bestellt euch den StyleIslam!

http://styleislam.com/?Motive

Sunday, November 25, 2007

toplumbilim gorsel kultur sayisi 22

nermin saybasili'nin editorlugunu yaptigi, iki yildir bekleyen yayin en sonunda cikmis.
baglam yayinlari sagolsun viyana'ya kadar gonderdi dergileri.
dergide irit rogoff'un "engendering terror" (nermin'in destegiyle) ve simon harvey'in "desire on the frontier" metinleri benim cevirim...

Friday, November 23, 2007

free school for art theory and practice

The art of the monologue - seminar by Chus Martínez and Dora García

free school for art theory and practice

The December 2007 seminar of the Free School for Art Theory and Practice launched by tranzit.hu will be held by Chus Martínez, Spanish Curator and director of the Frakfurter Kunstverein, and Dora García, Spanish artist, living in Brussels.

In the seminar the lecturers will investigate the institution not only as a place where to present and discuss contemporary art production but as a complex social situation that demands interpretation. In the hope of provoking a vivid discussion they include such topics for investigation like delinquency and exhibition making, the residency as occupation of a place, writing as a tool, as well as the situation of medium size institutions and projects versus the museum or the kunsthalle.

Keynotes for discussion
“The art of the monologue
The expansion of culture as a new form of the entertainment industry has transformed the space in which artists but also curators operate… If you operate ignoring the parameters of cultural politics you risk to look like the family run-shop next door to the supermarket. It is pointless to compete for the same social ground as the supermarket… Clearly we need a different space, a new cultural ecology. At the same time we are so focused in protecting our corner that few energies are left to start this grand exploit. That is why we propose to look at a master of the stand-up comedian business. Performed night after night a monologue can affect the unaccustomed ear…

Lenny Bruce
Lenny Bruce, the Jesus Christ of stand-up comedy, —who suffered prosecution between 1961 and the moment of his death in 1966 because of the defiant, daring and truthful (obscene for his enemies) character of his uncompromising texts, his absolute refusal to accommodate to political correctness or convention or decorum, and because of his reciprocal empathy with the most radical 60´s counterculture— is presented as a case study for the complex relationship between artist and audience.
The stand-up artist who started his monologues in the 60´s with sentences such as "I am going to piss on you" (receiving cheers and roaring applause from his audience as answer) or "I am going to forbid entrance to my shows to anyone younger than 20 or older than 40", or yet "I cannot speak to an audience older than 60. To anyone older than 60, the only thing I can think of saying is "No, thank you, I have already eaten""… or –and this is the last quote- "I know they have placed an undercover Jewish cop in the audience, to find out if I am obscene when I speak Yiddish", this stand up artist is a model, as said, of the complexities of the feedback between artist and target group.
The fracture between the institution (in the form of censorship, government, newspapers, police), the artist (Lenny), and the audience (clearly divided between the loyal, the unbeliever, and the outraged), can be easily translated into today´s institutional critique landscape. The idea is to do so while commenting on some of the most revealing and witty pieces of Lenny´s monologues”.

Dialogues/Tanzquartier Wien

gorelim ogrenelim performans meselesinin kendi performativity'si nasil arastirilir...

DIALOGUES
A project by Tim Etchells and Adrian Heathfield

Thur. 22 – Sat. 24 Nov. 2007
The Dialogues series, curated by Tim Etchells, the creative head of the legendary British performance group Forced Entertainment, and Adrian Heathfield, the internationally renowned scientist and curator, is the continuation of their intensive analysis of the ambivalent tension between creativity and critical analysis. In Dialogues they explore the importance of the lecture performance for knowledge production in performance art. Paradigmatically, they not only present two lecture performances, but in a ten-hour marathon they also create direct encounters between artists, thinkers and curators, which is at the same time intended to be serious and playful, organised yet uncontrolled. Variants of public discourse are rehearsed around art and performance, with games and rules of relationships being explored on the basis of the most penetrating and productive questions. Dialogues produces the emotions of a live encounter within the boundaries of experience and thought.



TIM ETCHELLS (UK) / ADRIAN HEATHFIELD (UK)
The Frequently Asked

Concept: Tim Etchells (UK) und Adrian Heathfield (UK) video: Hugo Glendinning (UK) with Jonathan Burrows (UK), Matthew Goulish (USA), Lin Hixson (USA), Janez Janša (SLO), Joe Kelleher (UK), Bojana Kunst (SLO), Alastair MacLennan (UK), La Ribot (E/CH), Boyan Manchev (BG/F), William Pope.L (USA), Goran Sergej Pristaš (HR), Alan Read (UK), Irit Rogoff (UK), Rebecca Schneider (USA)

What has performance got to do with survival? What place do feelings have in art? Sixteen frequently asked experts from performance and other branches pose frequently asked questions on contemporary art. The spectrum of these questions includes the experimental and metaphysical, the practical and the hypothetical, the mundane and the absurd. The total playing time of The Frequently Asked lasts ten hours – a marathon in the formation of dialogue pairs each followed by discussion. The audience can join in the discussion and come and go at any time.
Etchell’s and Heathfield’s play of questions makes good what Vilém Flusser already noted 20 years ago: “And no longer discourse but dialogue will structure future culture; that is, no longer ‘progress’ but mutual encounter.”

Sa 24. Nov. 13.00 – ca. 23.00 h
Tanzquartier Wien / Halle G

Thursday, November 22, 2007

oda projesi revisited

isim calmanin bu kadari:
www.odaproject.com

kucuk devletler

ferhat kentel'in bugunku yazisi
bana cikmaz demeyin
sansinizi deneyin
milli piyango

Sunday, November 18, 2007

BAS'da uretime devam



















BAS
Meşrutiyet Caddesi No 92A
Tünel Beyoğlu
Tel: 2122459024
www.b-a-s.info

info@b-a-s.info

www.turkiyedepunkveyeraltikaynaklarininkesintilitarihi.com

BUMED dergisinde Bienal Roportaji (Derya Ozdemir ile Email uzerinden)

1- 10. Uluslararası İstanbul Bienali'nin sloganı "İmkânsız değil, üstelik gerekli: küresel savaş çağında iyimserlik". Sanat iyimser olmalı mı?

Hou Hanru iyimserlik derken guncel sanatin icinde tasidigi donusme/donusturme enerjisine isaret ediyor. Cunku bugun gercegin colundeyiz, yasadigimiz gerceklik bize alternatif direnis alanlari sunamiyor. Guncel sanat ise bu noktada cok onemli bir aktor haline geldi, sanatcilar islerini bugunun bilgisini uretmek uzere tasarlarken baskin global soylemlerin satir aralarini okuyorlar. Boylelikle de super ADSL hizinda yasadigimiz toplumsal, tarihsel, ekonomik sureclerin arasinda nefes aralari yaratmaya calisiyorlar. Ne yazik ki Bienal'in reklamlarini hazirlayanlar Hanru'nun kavramsal cercevesinin ozunu algilamadan Bienal'i "Sanat Hic Bu kadar Iyimser Olmamisti" sloganina indirgediler. Bienal'in kamusal alanda boyle yuzeysel bir sloganizmle ortaya cikmasi ve meselenin icinde olmayanlar tarafindan bu cumleyle hatirlanacak olmasi uzucu.

2- Gecegezenler iyimser mi?

Gecegezenler adi uzerinde gece ortaya cikan gezgin bir hayalet proje. Gece ortaya cikan tekinsizdir, huzursuzluk verir; ama ote yandan da gunduz aslina farkina varilmayacak seyleri ortaya doker. Biz Hanru'nun Elektronik Imge DaZiBao'sunu Istanbul baglamina adapte etmeye calisirken bu ruh halinden yola ciktik. Bu yuzden Gecegezenler dogasi itibariyla "ayin karanlik yuzu". Yine de programlarimizi olustururken hep hitap edecegimiz kitleyi goz onunde tuttuk, dilimizin mumkun oldugunca acik bir dil olmasina ozen gosterdik. Ote yandan da programin televizyonlarin prime time zamaninda gosterildigi goz onune alinmali. Uzerinde durdugumuz meselelerin populist medya gundeminin disinda oldugunu, konusulmayan, gorulmek istenmeyene al attigini soylemek gerek. Cunku bugun medyanin populist soylemi bu ulkede insanlari kiskirtiyor, dusman gosterilen hedeflere resmen saldirtiyor. Sanat/kultur ureten insanlar olarak bu duruma karsi tavir gostermek ve pozisyon almak cok onemli.

3- Gecegezenler, deyim yerindeyse, Çin Kültür Devrimi'nden ithâl "dazibao" kavramını İstanbul'a adapte etmeye çalışan bir proje. Bu kavramı İstanbul ile, proje üzerine çalışan beş eş küratörü birbiriyle ve yaratıyı Hou Hanru'nun beklentileriyle uzlaştırmak sıkıntılı bir deneyim olmalı...

Aksine cok besleyici bir deneyimdi. Bugun kollektif tavir uretmek en anlamli duruslardan biri. Biz de farkli altyapilarimizla gecegezenler'de bir araya geldigimizde proje dahilinde hem bir arada hem ayri olarak soz soylememize olanak verecek bir ortam yaratmamiz gerektiginin farkindaydik. Hanru bize sadece projenin ana fikrini ve akabilecegi "en fazla bes dakikalik video", bir saatlik video programi formatini verdi, gerisi bize ait. Kritik olan, DaZiBao fikrini bugunun Istanbul'una kuratoryel bir pozisyon dahilinde adapte edebilmekti.. O yuzden herkesin durusunu, sivriliklerini icinde barindirabilecek ve anonimlestirebilecek bir program cercevesi yarattik. DaZiBao geleneginde birbirinin uzerine eklenen elestirel ve anonim beyanatlar acik bir sosyal/yazili diyalog platformu olusturmus. Video cabuk uretilen, cabuk cogaltilabilen haliyle bugun ozellikle youtube, myspace gibi siteler uzerinden boyle bir islev gormeye basladi. gecegezenler sanatci olan/olmayan ayrimi yapmadan sanal ortamlardaki bu iletken durumu "bahce sinemasi" programina yansitmaya calisti. Bilinmeyen genc isimleri, festival festival dolasmayan, kizgin ve tam da kizgin oldugu icin umutlu videolari bir araya getirdi. Mesela Kara Haber Atolyesi gibi sosyal farkindalik yaratma pesindeki bir grubun bu projeye bircok video gondermesi cok kiymetliydi. Töre cinayetleri, tecrit, travesti saldirilari, aktivist gruplarin eylemleri. Bunlari programa dahil ederek bir sosyal/gorsel diyalog kurmaya calistik. Bir de projenin sehirle farkli bir iliski kurmasinda ise Rotterdamli kollektif Bikvanderpol'un katkilarini unutmamak gerek. Yaptiklari detayli mekan arastirmasiyla ve sectikleri gosterim mekanlariyla bizim de sehre farkli bir hissiyatla yaklasmamizi sagladilar.

4- İstanbul'daki sergi alanlarının yetersizliği ilk İstanbul Bienallerinde tarihi mekânların kullnımını zaruret kılıyor. 10. Uluslararası İstanbul Bienali sergi mekânları ise kentsel dönüşüm projesinin tehdidi altındaki mekânlarda gerçekleştiriliyor. Bu tercih kentsel dönüşüme karşıt bir söylemi gündeme taşıyabiliyor mu?

Yakin zamana kadar tarihi lokasyonlar Bienal mekani olarak kullanilmaya devam etti. Bunu acikca kiransa 9. Bienal oldu. Basindan tarihi mekanlarin secilmesi ise sergi alani yetersizliginden cok o zamanlar guncel sanat uretimi, tartismasi ve sergilenmesi simdiki kadar yaygin olmadigindan kamuya kendini daha yakin kilmak icin bir bilinenden baslama cabasi, bir bellek yaratma cabasi, gecmis ve simdi arasinda bir baglanti kurma cabasiydi. Dedigim gibi yakin zamana kadar bu kullanim devam etti ve oto oryantalizmi bikmadan, usanmadan yeniden uretti. Onemli bir soru, Istanbul bugun nerede yasiyor, kalbi nerede atiyor, gecmisiyle bugunu nerede hesaplasiyor? Ayasofya, Yerebatan'da mi yoksa Deniz Palas'ta mi, Akm'de mi? Benim cevabim ikincisi. Kentsel "aynilastirma" projesi Istanbul'un gelecegini etrafindaki pek cok "ucuncu dunya" ulkesi sehrinin gelecegiyle bagliyor. Istiklal Caddesi, mesela, giderek kendi karakterini yitiriyor, dunyanin her yerinde bulunabilecek bir alisveris caddesine donusuyor pitir pitir cogalan global marka dukkanlariyla. AKM'nin yerine kimbilir hangi sirket bir konferans/otel/alisveris merkezi dikmek istiyor. Gelecegin projelerini gosteren birtakim mimari kitaplarda Haydarpasa'nin yerinde palmiye seklinde gokdelenler var. Bir de vahim Sulukule projesi var, saymakla bitmiyor. Demin de dedigim gibi guncel sanat artik bugunun bilgisini yeniden uretiyor; 10. Uluslararasi Istanbul Bienali icin AKM, IMC gibi kritik mekanlarin secilmesi tam da bu sureclere isaret etmesi acisindan cok onemli. Cunku Istanbul megapolunde her sey kolay unutuluyor. Tartismalarin nasil evrilecegini Bienal sonrasinda gorecegiz.

5- Hou Hanru - Bienal rehberi önsözünde- 10. İstanbul Bienali için "Yeni kentsel hayat üretimini amaçlayan bitmeyen bir makine" ifadesi kullanıyor. Sizce bu amaç gerçekleştirilebildi mi?

Bence bu ifadeyi gerceklestilecek bir amac degil, ortaya atilmis bir ongoru olarak okumak gerekir. Hanru Istanbul'la boy olcusmeye calisan degil, Istanbul'da yasayan ve nefes alan bir Bienal uretmek istedigini soyluyordu. Gece programlari ve performanslar, sehrin degisik noktalarindan secilen lokasyonlar hepsi bu yonde tercihler. Ben kendisinin iyi bir lokal arastirma yapmis olmasina ragmen Istanbul'la yeteri kadar zaman geciremedigini dusunuyorum. Bu da en cok is yerlestirmelerinde kendini gosteriyor. Ote yandan dunya genelinde Bienaller pek cok politik ve finansal aktorun rol paylastigi kurumsal bir makineye donusmus durumda. Yazilan metin ve yapilan sergi arasinda her zaman fark oluyor.

6- Bienal'de yer alan işler düşünce özgürlüğü, kentsel dönüşüm, militarizm ve milliyetçilik gibi meseleleri mercek altına alıyor. Bu yönüyle kamuoyunda alternatif bir tartışma ortamı yaratabiliyor mu?

Marmara Universitesi Guzel Sanatlar Fakultesi Dekani'nin yaptigi cikisla bir anda ilgili ilgisiz herkes Bienal hakkinda yorum yapti. Bienal Kemalizm tartismasinin bir uzantisi haline getirildi. Bircok blogda ve haber sitesinde Hanru'ya son derece irkci bir dille yaklasildi. Ote yandan bu bildiri bir universite fakultesinin ozgur bir dusunme ve uretme alanindan cok devlet ideolojisinin uzantisi haline gelmis oldugunu gosterdi ki, bu son derece vahim.
Türkiye AKP'nin yeniden ve ezici çoğunlukla iktidara gelmesiyle birlikte neo liberal politikalarla demokratik katharsisini yaşama süreci arasında kısılıp kalmış noktada. Tam da burada lokal modernite deneyimlerini her zamanki gibi buhranlarıyla tanımlamaktan çok küreselleşme politikalarının tüm dünyada yarattığı açmazların ışığında görmesi gerekiyor, diye anliyorum ben Hanru'nun soylediklerini. Teorinin pratige donusup donusmedigini sorgulayabiliriz. Tabii buradaki tartismalarin yayilabilmesi ve donusebilmesi icin etkin aracilara, yazarlara ihtiyac var. Turkiye'de ise belli birkac gazete ve belli birkac yazar disinda Bienal elestirel baglamda yeteri kadar yazilip cizilmiyor. Populer basina baktiginizda Hincal Uluc hala Bienal'in gereksizliginden dem vuruyor.

7- Beral Madra, İki Yılda Bir Sanat Bienal Yazıları adlı eserinde Bienal'in amacının uluslararası çağdaş sanatı ülkemizde, ülkemiz çağdaş sanatını uluslararsı ortamda tanıtmak olduğunu belirtiyor. 1. İstanbul Bienal'inden bu yana geçen 20 yıla bakarak bu amacın gerçekleştiğini söylemek mümkün mü?

Disaridan bir Avrupa Birligi projesi olarak bakilmis olsa da, Istanbul Bienali bugun Turkiye'de guncel sanat uretimi ve tartismalarinin bu boyuta gelmesindeki en onemli aktorlerden biri. 20 yil boyunca pek cok yeni kavram ve sanatciyla Bienalimiz sayesinde tanistik. Bugun guncel sanat aleminde Istanbul deyince akan sular duruyor, kulaklar dikkat kesiliyor. Istanbul Bienali ise 1. Dunya ulkeleri disinda gerceklestirilen saygin bir Bienal olarak soz sahibi oldu. Turkiyeli sanatcilar, kuratorler dunyanin cesitli yerlerinde sergilerde yer aliyorlar. Ote yandan Istanbul ismini kullanip kendine rant saglamak isteyen birtakim yabanci sergiler de oluyor. Bunlarin bir tanesi "Istanbul Now" adi altinda Viyana'da bir galeride gerceklestirildi. Bazi cok saygin sanatcilarin islerini resmen heba etmisler, anlamadan okumadan cercevelemisler.

Bizim su anda sanat/kultur uretimi icersindeki aktif bireyler olarak yapmamiz gereken ise Bienaller ile gelen sureclerimizi daha fazla icsellestirmek, daha fazla tartismak, daha zengin bir kritik guncel sanat yaziminin olusmasina ortam hazirlamak. Kisacasi Bienalimizi bizzat kendimiz beslemek.

unutmadan

New Prospects on Ambiguous Grounds: Turkish Cinema Now

ArteEast has teamed up with Altyazi monthly cinema magazine based in Istanbul to present a special issue on contemporary Turkish cinema, composed of essays that highlight significant tendencies and propose a broad picture to understand recent advents in Turkish cinema. Authored by the editorial board members of Altyazi, the essays offer a thematic and contextual framework on issues such as the new blockbusters, auteur filmmaking, the search for identity in city and province, the questions of nation and nationalism and film culture in contemporary Turkey. Altyazi’s special CinemaEast issue is the first extensive publication on new Turkish cinema put together by Turkish film critics for international festival audiences.

Edited by Ovgu Gokce Produced by Ovul Durmusoglu in coordination with Nadir Operli

Special thanks to Firat Yucel

and the writers

Enis Kostepen, Zeynep Dadak, Gozde Onaran, Senem Aytac, Berke Gol, Firat Yucel





Lambdaistanbul Hafriyat Karakoy'de!

"Cesitli disiplinlerden sanatcilar tarafindan olusturulan Hafriyat uzun
senelerdir sokaga ve gundelik hayata bakarak sergiler/ soylesiler
duzenleyen, kataloglar yayimlayan bagimsiz bir inisiyatif. Grubun 2007
Mayis'inda 'Cesitli Sanatlar Alemi' sifatiyla actigi mekani Hafriyat
Karakoy onumuzdeki Nisan ayinda Lambdaistanbul LGBTT Dayanisma
Dernegi'nin cagrisiyla yeni bir sergiye ev sahipligi yapmaya
hazirlaniyor.

Sergi, toplumsal cinsiyet ve heteroseksizm kavramlari cercevesinde
LGBTT bireylerin kimlik politikalari, yasam deneyimleri ile maruz
kaldiklari baskilar ve bu baski karsisinda gelistirdikleri direnis
pratiklerini sanat yapitlariyla sorunsallastirmayi hedefliyor. Gerecle
ilgili olarak bir kisitlama bulunmamaktadir: onerilecek yapit ve
projeler resim, heykel, desen, kolaj, video, grafik, performans, ses,
yerlestirme veya herhangi bir disiplinden olabilir.

Mekanin fiziksel kapasitesi nedeniyle ne yazik ki kisitli sayida
eserin sergide yer bulabilecegini saniyoruz. Ancak sergi icin onerilen
tum yapit/ projeler bir blogta toplanacak ve Lambdaistanbul'un
arsivinde belgelenerek herkesin erisimine acik olacak.

Toplumsal cinsiyet ve heteroseksizm kavramlarina duyarligi olan ve bu
baslik altinda is ureten veya uretmek isteyen herkesin katilimini
bekliyoruz!

Bizimle lambdahafriyatta@lambdaistanbul.org adresi araciligiyla
iletisime gecebilirsiniz.

http://www.art-hafriyat.com/

http://www.lambdaistanbul.org/"

demis Lambdacilar. mesele hassas. umarim sadece sonuca degil surece de dahil bir seyler cikar. merakla takipcisiyim.

cok gidilesi

Translate: The Impossible Collection, Part 1

“The Impossible Collection” is a project taking place within the framework of a larger group of events under the leading title “Translate. Beyond Culture: The Politics of Translation”, initiated and theorized by the European Institute for Progressive Cultural Policies [eipcp] www.translate.eipcp.net .

The project is aimed at reframing the collection of the Wyspa Progress Foundation through innovative curatorial practices. The team of curators consists only of international guests in order to approach the artworks from the perspective from outside and to achieve the form of display that targets beyond just a representation of artists and subjects.

Curator as Translator: Where have all the workers gone … When will we ever learn?

Workshop with Boris Buden and Stefan Nowotny

Participants: Dorothee Bienert , Galit Eilat, Livia Paldi , Els Roeland, Alina Serban , Simon Sheikh , Aneta Szylak , Antje Weitzel , Louisa Ziaja

Date and venue: 22-23 November, WYSPA Institute of Art, Gdansk

There is always trouble with a historic place. Even if we can easily identify with its auratic quality, we might be deeply disappointed by its narrative one: yes, it is great to be here, but why actually? Why is the shipyard in Gdansk so important? Communism ended here. Yes, but what started here then? The workers won their freedom here. But where did they disappear thereafter? History happened here. Only never to happen again?

Every answer is automatically followed by another question. The reason is obvious: there is no master narrative to forever fix the meaning of a historical event. Neither is there a subject of history to make experience of it. What we have instead is cultural memory. It never recalls the event in its alleged original meaning, but rather through different forms of its cultural articulation, in short, through its cultural translations: the culture of everyday life, cultural effects on gender formation, literary and visual culture etc. This is where this atmosphere of uncanniness evoked by historical places comes from. They are familiar yet strange because we always perceive them in a (cultural) translation of what imbues them with the current meaning, namely the original event. The workshop will deal with this problem in the form of short presentations and a discussion.

The performance by Elzbieta Jabłonska will take place within her own installation “Kitchen”, from 2003, reconstructed at Wyspa Institute of Art at the request of the “Translate: The Impossible Collection” event. This well-known and thoroughly discussed work is an oversized random kitchen in which both the artist and the audience can barely reach the top of the cupboard. It has usually been presented to date within the feminist framework. Here it appears in a new dimension, as a voice in the discussion about the status of an artwork, its materiality, issues of collecting and displaying a piece as well as the artistic escapes from this framework. This performance allows a new interpretation and recontextualization of artistic intentions and the very piece itself.

Curator: Maks Bochenek
Wyspa Institute of Art, 23.11.2007, 6p

MOBILE ARCHIVE is a project which arose at the Israeli Center for Digital Art in Holon . The archive contains more than 1,200 titles, including works by Israeli and international artists who have exhibited at the Center and works by artists who have contributed works over the years.
Archive’s aim is to present contemporary artistic practice. The video archive focuses on the presentation of local and regional (Near East) works, the exchange of information and knowledge, and the promotion of Israeli artists abroad.
The idea of the Mobile Archive surfaced during several conversations on the idea of bringing the archive to the Kunstverein in Hamburg and how it could function there out of its original context. The question was how to make the archive dynamic and valuable to the local audiences at both ends.
From Hamburg , the Mobile Archive moves to Wyspa and then to other art institutes that will also contribute work to the original collection. The mobile archive will travel for three years in European, Balkan and Middle Eastern countries, before it returns to Holon .
In Wyspa Institute of Art, the collection will be enlarged by video works made by Polish artists. To make the viewing much more comfortable, it will be possible to sit and watch the chosen works. it is presented in Gdansk as a part of “The Impossible Collection” The archive touches upon the issues of accumulation, status and distribution of artwork though the archival forms that differ from that of the collection idea.

Curator of Polish contributors and coordinator: Ola Grzonkowska
On view: 23rd November –15th December 2007

Tue-Wed, Fri-Sun, 12.00-18.00


Thursday, November 15, 2007

girls just wanna have fun!















sa 17. november ab 22 Uhr

*tanzen im transporter* paris - istanbul
djs jane birkin & 33-tours

transporter bar
margaretenstraße 54
1050 wien


ovul d und bernadette freuen sich wenn ihr kommt!

alice

marc camille chaimovicz- enough tyranny recalled 1972-2006






iceride roxy music esliginde danset, uyu, banyo yap, balik besle, suslen, yine danset. galerie giti nourbakhsch berlin'den enstalasyon fotolari. daha da merak ederseniz guzide afterall yayinlari'ndan cikan yeni kitabi Marc Camille Chaimowicz: Celebration? Realife by Tom Holert

Tuesday, November 13, 2007

carsambanin gelisi ya da we don't need another hero

Asagidaki fotografa dikkatle bakiniz.
Evlere senlik multu kulti durumlar. En nasyonalist damardan.
Avusturyalilardan geri kalmaz bir imparatorluk kompleksi.
Akil fikir Yenicerilerde. Bu kafanin Istanbul'u hicbir zaman fethedememis olmasinin verdigi hazimsizlik hala gaz yapiyor.
Fikirist yarismasindan 2010 Istanbul Kultur Baskenti icin akla gelen en cin fikir!
Hepimize afiyet olsun...

Diger cin fikirler


ps: koken'e tesekkur. bir gozun nesi var iki gozun sesi var.


Thursday, November 8, 2007

Insider- Zizek Altyazi Roportaji Firat Yucel Izlenimleri


Valla superdi, baya baya iyiydi. Oncelikle adam baya kasilmis, simdi bana arty filmler gosterecekler ve derin teoriler sunmami bekleyecekler, falan diye dusunuyormus. Ve o yuzden korkuyormus olaydan. Ama biz pek de bunu hesaplamadan, John Carpenter'in They Live'iyle girdik olaya, dusunulebilecek en bayagi, en b-tipi ama bi yandan da en ideolojik ve en saglam film, yani tam Zizek'lik bisey. Yine ilahi bi izliyorum rastlantisi oldu ve Zizek, biz
filmden sahnemizi gosterince "this must be a miracle" dedi: Filmi bi arkadasinin tavsiyesi uzerine 3 gun once almis ve hemen izlemis, begenmis.
"It was primitive but it was very very correct" dedi ve filmin ideolojik bakisinin niye kuvvetli oldugunu anlatti. Baya denk geldi yani. Super oldu. Zizek'le They Live'in kavga sahnesinin ne kadar dev oldugunu konustuk, paylastik, bundan daha dev bisey var mi? (Filmi izleyenler icin: Bu konuda soyledigi en iyi sey, kavga sahnesinin uzun olmasinin nedeni olarak "bir
insanin ideolojik olarak gozunu acmak icin baya struggle gerekir, baya kasmaniz gerekir ve bu sahne de bu yuzden guzel" gibisinden bi yorum yapmasiydi.)

Bu arada They Live'den yola cikarak soyle biseyler dedi: gercekten solcu olmayi basarmis iki Hollywood filmi var benim gozumde, biri They Live, digeri Fight Club. ...

Sonrasindaki tum muhabbetler de birbirine baglandi bi sekilde. Basic Instinct cok iyi oldu, Michael Douglas'i asagilama kisimlarinda bizi baya kopardi. Anti-feminist soylemiyle sinir bozmadi degil, ama baya da zihin acti. Basic Instinct-Woody Allen damarindan baya seks muhabbeti de acilmis oldu. Benim icin soylesinin doruk noktalarindan biri de, Woody Allen'in
Everything You Always Wanted to Know About Sex'ini Monty Python'in Meaning
of Life'daki efsane Sex Education skecine baglamasiydi. Buralarda baya kopardi herkesi.

Bu arada tabii ki ukala, tabii ki egocentric, ama hicbir sekilde karsisindaki kasan bi herif degil. Bi kere, her zaman cocuksu ve korkak bi tarafi da var. Soylesinin gercekten iyi olmasini, bizim de icimize sinmesini cok istiyordu, bunu baya belli ediyordu. Yani tamam her sekilde o kendi
sovunu yapacak, ama bi sekilde en bastan They Live muhabbetini yaparken bile, "ulan biseyler anlatiyorum ama simdi ya sevmezlerse, ya anlamazlarsa anlattiklarimi" gibisinden bi cekingenlik de var. Yani genel olarak, ortami senlendireyim, baska bir sey istemem, hep beraber iyi vakit gecirelim, gibi bi tavri vardi. Ve bu insani baya rahatlatan bi tavir. Ne kadar aptalca bisey soylersen soyle seni bozmuyo, adam icin onemli olan her zaman
muhabbetin iyi bi sekilde ilerlemesi.

Ve oyle dedigim dedik de bi tip degil. "Cries an Whispers yakilmali" gibi sivri bi laf ediyor mesela, ama sonra Bergman'a hakkini veriyor. Ya da Godard'a ve Fransiz arthouse'una geciriyor geciriyor, ama sonra sevdigi filmlerden de mesela Sautet'nin Un coeur en hiver'inden de bahsediyo, ya da Godard'in begendigi filmleri hakkinda da cok guzel seyler soyluyo, ve belki
de ben Godard'i sevmek icin cok sabirsizim, gibi kendinden kusku eden laflar da ediyo.

Bu arada ozellikle son donem politically correct liberal Hollywood filmleri hakkinda baya bizim gibi dusunuyo. Bazi kisimlarda, Ovgu'nun Flags yazisindan, ya da Senem'in hayirseverlik yazisindan kisimlar okuyorum gibi hissettim. Baya ayni yaklasim vardi. Bi de, Dirty Harry filmlerinden bahsederken, ilk Dirty Harry filmi barbardi, muhafazakardi ama sonraki
filmlerine tercih ederim, cunku en azindan barbarligini maskelemiyordu, digerleri hem pis muhafazakar hem de liberal numarasi cekiyorlar, muhafazakarliklarini maskelemeye calisirken iyice siciyolar gibi bi laf etti ki, evet tamam, dedim, budur.

Onun disinda tabii ki, ozellikle erkeklik ve bi de death penalty konusunda, bissuru controversial sey soyledi, ama sonucta Zizek bu, yani illa provokasyonunu da yapacak bi sekil.

Pek cok konuda takdir ettim kendisini, bunlarin basinda da Fincher'in Alien 3 hakkinda "very underestimated" demesiydi. Fincher'i o filmde kesfettigini, sonra da hep sevdigini, ama Zodiac'i izlemeyi hep erteledigini, cunku filmi sevmemekten korktugunu (bunu dusundurtecek bi yazi okumus) soyledi.

Yani her acidan ideal izliyorum adamiydi. Hem sinefil gibi konustu, hem en agir filozof gibi, hem en bayagi arzularindan bahsetti, guilty pleasure'larini acti, hem de filmler hakkinda olaganustu yorumlar yapti.

...

Thursday, November 1, 2007

possibly may be

iyi seyler de oluyor

Faşizme karşı İspanyol belleği

Faşizme karşı İspanyol belleği
500 İspanyol ve yabancı gazetecinin izlediği duruşma için çok sıkı güvenlik alarmına geçildi. Sanıkların karar okunurken gülümsemesi dikkat çekti. FOTOĞRAF: AP
İspanyol meclisi, sosyalist hükümetin iç savaş ve Franco diktatörlüğü dönemini kınayıp kurbanları onurlandıran 'Tarihi Hafıza Yasası'nı onayladı. Muhalefet ise 'Yaralar deşilip bölücülük yapılıyor' diyor

01/11/2007 (653 kişi okudu)

MADRİD - İspanya parlamentosunun alt kanadı, 1936-1939'daki iç savaşın ardından ülkeyi 1975'e dek faşist diktatörlükle yöneten General Francisco Franco dönemiyle yüzleşen 'Tarihi Hafıza Yasası'nı kabul ederek tarihi bir adım attı. Sosyalist Başbakan Jose Luis Rodriguez Zapatero'nun anamuhalefet Halkçı Parti'nin (HP) 'bölücülük' ve 'geçmişin yaralarını deşme' suçlamalarına aldırmadan meclisten geçirdiği tasarı, diktatörlüğü kınayıp, yarım milyon kurbanı onurlandırıyor.
Tasarıyla binlerce insanı ölüme ve hapse yollayan dönemin askeri mahkemeleri yasadışı ilan ediliyor. Sürgüne gönderilip vatandaşlıklarını kaybedenlerle akrabalarına vatandaşlık hakkı geri veriliyor. İktidar toplu mezarların açılması ve cesetlerin teşhisini finanse edecek. Yardımların artırılacağı kurban ailelerinin hepsi yeniden yargıya başvurabilecek ve tazminat isteyebilecek. Franco dönemi sembolleri sokak ve binalardan temizlenecek. Franco rejiminin tüm simgelerini kaldırmayan kiliselere devlet yardımı kesilecek. Franco mozolesinde siyasi gösteri yapılamayacak. Salamanca'da bir belgeleme merkezi kurulacak. Tasarının Senato'dan da geçmesi gerekiyor.
Başbakan'ın dedesi de Franco kurbanları arasında. Sivil toplum örgütleri kararı "Hükümet sonunda geçmişle yüzleşme cesaretini gösterdi. İspanya için çok önemli bir an" diyerek meclisi alkışladı. HP'li eski Başbakan Maria Aznar ise Zapatero'yu "Kafayı intikam almaya takmış" diye eleştirmişti. İtalya diktatörü Benito Mussolini'nin desteklediği Franco'nun seçilmiş sol iktidara isyanıyla çıkan iç savaşta 500 bin kişi ölmüştü. Franco'nun zaferi sonrası 50 bin Cumhuriyetçi infaz edilmişti. 1975'te Franco ölünce, tüm siyasi partiler zımnen savaşı geride bırakma konusunda uzlaşıp, dikta dönemi suçlarını affetmişti.

Batı Sahra da soruşturulacak
Bu arada İspanyol yargısı Batı Sahra'yla ilgili soykırım davasına el attı. Anayasa Mahkemesi Yargıcı Baltasar Garzon, insan hakları derneklerinin üst düzey 13 Faslının soykırım yaptığına dair suç duyurusunun soruşturulmasını kabul etti. Mahkeme, 2005'te dünya çapında soykırım suçlamalarıyla ilgili dava açılabilmesini onaylamıştı. (afp, ap)