Sunday, February 21, 2010

brucennial2010: miseducation

HARDER. BETTER. FASTER. STRONGER.
ON VIEW AT 350 W BROADWAY FEB 26 THROUGH APR 12 WED – SUN, 12 – 6

ON VIEW AT RECESS (41 GRAND STREET) FEB 26 – MAR 20 WED, THURS 12 – 6; FRI, SAT 11 – 6

OPENING: FEB 25, 6PM – 2AM (MUSIC STARTS AT 9) / BRUCEFORMA: FEB 27, 6PM – MIDNIGHT

the kitchen'da ucuncu dunya diskuru

Cape Town-based Pan-African publication Chimurenga hosts an evening of discussions in celebration of the Everyone Has Their Indian issue, an examination of Third Worldism in the 21st century between the African and Asian diasporas. Organized by Chimurenga Contributing Editor Sean Jacobs, the program will feature a conversation between Vijay Prashad (Trinity College), author of the books The Karma of Brown Folk and Everybody was Kung Fu Fighting, and Binyavanga Wainaina, Director of the Chinua Achebe Center for African Writers and Artists (Bard College). Also featuring music by Lee Ursus Alexander and other special guest readers and performers.

Founded and edited by writer and DJ Ntone Edjabe in 2002, Chimurenga, (loosely translated as “liberation struggle”) publishes tri-yearly print projects, giving voice to the renegade spirit in a series of “thinking out loud” profiles, deconstructed and imagined interviews, surreal short stories, poetry, and other forms that challenge strict notions of fact and fiction. For more information, visit www.chimurenga.co.za.

Saturday, February 20, 2010

aile meselesi

Remembering Max

...Explaining who Max is has never been simple. After nearly three decades, current language still fails to describe my family. I have called him my stepfather but he was never married to my mother. I have called him my father’s long‐term lover, partner or companion, but these terms keep him in relation to my father alone and speak nothing of the relationship he had to me. For this, there is still no word. And so my brother and I are left approximating, scrambling to describe a family which current terminology hasn’t caught up to yet. Once, when my brother was little, he drew an accurate picture of us all: two grown men standing beside each other, next to a woman and two kids. When the teacher asked him who the extra man was, family lore has my young brother looking at her and saying simply: that’s my Max, as if everybody had one.

My parents divorced in 1982 when I was five years old. In February 1983, a freak snowstorm hit D.C. and shut the airport down. My father was supposed to be on his way to London that night but his flight was canceled and he wound up at a dinner where he met Max. There’s a picture of my dad reading a newspaper in winter sunshine on a dark blue sofa. He’s wearing a striped polo shirt with the collar turned up and khaki pants. Tan worker boots hang with the laces untied from the foot of his crossed legs. He looks butch and handsome. The hint of a smile plays at the corner of his mouth, as if he knows he’s being photographed. Max took that picture the morning after they’d met and two months later, they decided to make a life together. In July, they closed on the apartment on Columbia road and we all moved in that October. If Max had lived six weeks longer to the day, he would have celebrated his 27th anniversary with his love, my father. Instead, this February 11th, my dad will board a plane to Peru and bring Max, in ashes only, back to the family from which he came...

for more:

http://brooklynrail.org/2010/02/express/remembering-max

Thursday, February 18, 2010

Monday, February 15, 2010

Curators of 12B Announced! Adriano Pedrosa and Jens Hoffmann

12. Uluslararası İstanbul Bienali'nin küratörlüğüne davet edilen Adriano Pedrosa, Programma Independente de Escola Sao Paulo'nun (PIESP), Jens Hoffmann ise California College of Arts Wattis Institute for Contemporary Arts'ın direktörlüğünü yapıyor.
1965 yılında Rio de Janeiro'da doğan sanatçı, küratör, editör ve yazar Adriano Pedrosa, Artforum (New York), Art Nexus (Bogota), Art+Text (Sidney), Tate etc (Londra), Exit (Madrid) ve Frieze (Londra) gibi dünya çapında güncel sanat yayınlarında makaleler yayımladı. Pedrosa bugüne kadar Ivo Mesquita ile birlikte Madrid'deki Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia'da F[r]icciones (2000) sergisinin küratörlüğünü, 1998 yılında 24. Sao Paulo Bienali yardımcı küratörlüğünü ve yayınlar editörlüğünü, 2006 yılında 27. Sao Paolo Bien ali eş küratörlüğünü ve eş editörlüğünü, 2001-2003 yıllarında Belo Horizonte'deki Museu de Arte da Pampulha küratörlüğünü, Tijuana'daki InSite_05'in küratörlüğünü, Sao Paolo Modern Sanat Müzesi'nde 2009 yılında düzenlenen 31. Panorama da Arte Brasileira'nın küratörlüğünü ve San Juan'da 2009 yılında yapılan 2. Poli/Grafica Trienali'nin sanat direktörlüğünü üstlendi. Adriano Pedrosa, 7. Uluslararası İstanbul Bienali'nde UNESCO tarafından verilen "Promotion of the Arts", Porto'daki Serralves Müzesi'nde verilen "Premio EDP Novos Artistas" ve Guggenheim Müzesi'nde verilen "Hugo Boss" ödüllerinin jürilerinde yer aldı. Kurucusu oldu 7;u Programma Independente de Escola Sao Paulo'nun (PIESP) halen dir ektörlüğünü yürüten Adriano Pedrosa The Exhibitionist: A Journal for Exhibition Making dergisinin yayın kurulunda yer alıyor.

1974 yılında Costa Rica'da doğan yazar ve küratör Jens Hoffmann, San Fransisco'da yaşıyor ve CCA Wattis Institute for Contemporary Arts'ın direktörlüğünü yürütüyor. Aralarında, Solomon R. Guggenheim Museum (New York), KIASMA - Museum for Contemporary Art (Helsinki), Kölnischer Kunstverein (Köln), The Hugh Lane Museum of Modern Art (Dublin), DIA Center for the Arts (New York), Kunstverein (Hamburg), Kunst-Werke (Berlin), Los Angeles Contemporary Exhibitions (Los Angeles) ve Museum Kunst-Palast'ın (Düseldorf) da bulunduğu birçok sanat kurumunda çalışan Hoffman, Documenta X (1997), 1. Berlin Bienali (1998) ve 9. Lyon Bi enali (2007) de dahil olmak üzere birçok sergide yer aldı. 2003-2007 yılları arasında Londra'daki Güncel Sanat Enstitüsü'nün sergiler bölümünün direktörlüğünü yürüten Hoffman, San Juan'da 2009 yılında yapılan 2. Poli/Grafica Trienali'nin eş küratörlüğünü üstlendi. Jens Hoffman halen, Harrel Fletcher ile birlikte 2010 yılında Amerika'da beş müzede gerçekleştirilecek olan 1. Halk Bienali'nin eş küratörlüğünü yürütüyor. San Francisco, California College of the Arts'ın Küratöryel Çalışmalar Programı'nda öğretim görevlisi olan Hoffman, Milan Nova Academia di Bella Arti'de konuk akademisyen ve Londra Üni versitesi, Goldsmiths College'da Küratöryel Çalışmalar Programı'nda yarı zamanlı öğretim görevlisi olarak da görev yapıyor. Jens Hoffman aynı zamanda The Exhibitionist: A Journal for Exhibition Making dergisinin kurucu editörü.

Bienal'in küratörleri, Uluslararası İstanbul Bienali Danışma Kurulu tarafından belirlendi. İstanbul Bienali Danışma Kurulu, dOCUMENTA (13) Sanat Direktörü Carolyn Christov-Bakargiev, sanatçı Ayşe Erkmen, sanat danışmanı Melih Fereli, San Francisco Sanat Enstitüsü Sergiler ve Kamusal Programlar Yönetmeni ve Sergi Araştırmaları ve Müzecilik Bölümü Başkanı Hou Hanru ve The Sharjah Art Foundation ve Al-Ma'mal Foundation for Contemporary Art direktörü Jack Persekian'dan oluşuyor.

17 Eylül-13 Kasım 2011 tarihleri arasında düzenlenecek olan 12. Uluslararası İstanbul Bienali'nin, küratörleri Adriano Pedrosa ve Jens Hoffmann tarafından belirlenecek olan kavramsal çerçevesi sonbaharda yapılacak bir basın toplantısıyla duyurulacak.

_______________________________________________________________


Adriano Pedrosa, born in 1965 in Rio de Janeiro, is an independent curator, editor and writer based in São Paulo. He has published in Artforum (New York), Art Nexus (Bogota), Art+Text (Sydney), Tate etc (London), Exit (Madrid), and Frieze (London), among others. Pedrosa curated F[r]icciones (with Ivo Mesquita, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid, 2000), was adjunct curator and editor of publications of the XXIV Bienal de São Paulo (1998), co-curator and co-editor of publications of the 27th Bienal de São Paulo (2006), curator of Museu de Arte da Pampulha, Belo Horizonte (2001-2003), curator of InSite_05, San Diego/Tijuana (2005), curator of 31st Panorama da Arte Brasileira (Museu de Arte Moderna de São Paulo , 2009), and artistic director of the 2nd Trienal Poli/Gráfica de San Juan (2009). He was a juror of the UNESCO Prize for the Promotion of the Arts (Istanbul Biennial, 2001), of the Prêmio EDP Novos Artistas (Museu Serralves, Porto, 2003), and of the Hugo Boss Prize (Guggenheim Museum, New York, 2004). Pedrosa is on the editorial board of The Exhibitionist: A Journal for Exhibition Making and is the founding director of Programa Independente da Escola São Paulo-PIESP.

Jens Hoffmann, born in 1974 in San José, Costa Rica, is a writer and curator of exhibitions based in San Francisco where he is the Director of the CCA Wattis Institute for Contemporary Arts. Hoffmann has worked for a number of art institutions including the Solomon R. Guggenheim Museum, New York; KIASMA - Museum for Contemporary Art, Helsinki; Kölnischer Kunstverein, Cologne; The Hugh Lane Museum of Modern Art, Dublin; DIA Center for the Arts, New York; Kunstverein in Hamburg; Kunst-Werke, Berlin; Los Angeles Contemporary Exhibitions, Los Angeles; Museum Kunst-Palast, Düsseldorf as well as for exhibitions such as Documenta X (1997), the 1st Berlin Biennial (1998), and the 9th Lyon Biennial (2007). He was the Director of Exhibitions at the Institute of Contemporary Arts in London (2003-2007) and co-curator of the 2nd Trienal Poli/Gráfica de San Juan (2009). He is currently co-curating, with Harrell Fletcher, the 1st People's Biennial, taking place in five US museums in 2010. Hoffmann is senior lecturer at the Curatorial Practice Program of the California College of the Arts in San Francisco, a guest professor at the Nova Academia di Bella Arti in Milan and an adjunct faculty member of the Curatorial Studies Program of Goldsmiths College, University of London. He is the founding editor of The Exhibitionist: A Journal on Exhibition Making.

The curators of the 12th International Istanbul Biennial were appointed by the Advisory Board of the International Istanbul Biennial. The advisory board consists of the artistic director of dOCUMENTA (13) Carolyn Christov-Bakargiev, contemporary artist Ayşe Erkmen, art consultant Melih Fereli, director of Exhibitions and Public Programs and chair of the Exhibitions and Museum Studies Program at San Francisco Art Institute Hou Hanru and director of the Sharjah Art Foundation and Al-Ma'mal Foundation for Contemporary Art, Jerusalem Jack Persekian.

The conceptual framework of the 12th International Istanbul Biennial will be announced by a press conference to be held in autumn 2010 by the curators; Adriano Pedrosa and Jens Hoffmann.

Sunday, February 14, 2010

onceki postayla birlikte: ellen speaking with laura dern on puppy episode after 10 years

basimiza iyi bir sey geldi













planlanmis reyting aksiyonu mu bilinmez, basimiza guzel bi sey geldi gecen gunlerde.
kendine eda sen diyen bir bacimiz acti evcilik oyunu oynayan gunduz programlardan birine, niyetini doktu. anlastigim bir kadinla evlenmek istiyorum deyiverdi. sunucunun ve yanindaki psikologun yorumcuklari unutulur gibi degil tabii. ne dediklerini, nasil dediklerini hepimiz daha onlar agzini acmadan biliyoruz. ama bundan guzel korsan eylem mi olur? hak verilmez alinir, demez miyiz? (http://kaosgl.org/icerik/homofobinin_yuz_ifadesi)

gunduz programi deyince akla ellen degeneres geliyor. ayni gunlerde ny times'da (american idol'un jurisinde de yer alan) ellen'in gunduz programiyla yakinda televizyonu birakacak olan oprah'in yerini alacagini, kanalinin 2014 yilina kadar sozlesmesini uzattigini yaziyor. ayni ellen 1997'de kendi adini tasiyan sitcom'unda meshur bir coming out yapmisti. laura dern'li "puppy episode" unda (youtube'da var) dolaptan ciktiktan sonra dizisi 'fazla gay' bulunarak yayindan kaldirilmis, hem ellen'in hem laura dern'in kariyeri tehlikeye girmisti. sagolsun sapasaglam ayakta, karisi portia'yla celebrity celebrity geziyor.

is once kendi camiasini kollamaktan gecmiyor mu, birbirimizin yaptigi ise saygi duyup kollamaktan? her gun baska bi nefret cinayetiyle icimizi acitan boyle bir ulkede hal ortadayken,
gecerli soz soylemeye, is yapmaya bu kadar ihtiyac varken.
acilmasiyla kapanmasi bir olan nakka! hakkinda kulagima bazi seyler calindi mesela. hem duyduklarimdan hoslanmadim, hem de duydugum dilden.
hani dayanisma, isbirligi? haller boyleyken homofobinin yuz ifadesini cook goruruz. esra erol gaylerden ozur dilemis dilememis kac yazar?

MUTE: an interesting article on the crisis of ICA London, read the comments too

Amidst a general acceptance of the cash crisis afflicting the ICA as an accident of recession, and a headlong rush into ‘hairshirt' institutional self-critique as a way to deflect real scrutiny, JJ Charlesworth uncovers a catalogue of avoidable mistakes and the free-market, lifestyle thinking behind them

JJ Charlesworth


http://www.metamute.org/en/content/crisis_at_the_ica_ekow_eshun_s_experiment_in_deinstitutionalisation
vuslat

bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar,
omrun butun ikbalini vuslatta duyanlar,
bir hazzi tukenmez gece sanmakla zamani,
gormezler ufuklarda, safak soktugu ani...
gordukleri ru'ya ezeli bahcedir aska;
her mevsimi bir yaz ve esen ruzgari baska.
bulbulden o eglencede feryad isitilmez;
gul solmayi; mehtab, azalip gitmeyi bilmez...
gok kubbesi her lahza, butun gozlere mavi...
zenginler o cennettefakirlerle musavi;
sevdalari hulyali havuzlarda serinler,
sonsuz gibi, bir fiskiye ahengini dinler.
bir ruh, o derin bahcede bir defa yasarsa
boynunda o'nun kollari, koynunda o varsa,
dalmissa o'nun saclarinin rayihasiyle,
sevmekteki efsunu duyar her nefesiyle.
yildizlari, boydan boya dogmus gibi, varlik
bir mucize halinde o gozlerdendir artik.
kanmaz, en uzun buseye, optukce susuzdur
zira, susatan zevk, o dudaklardaki tuzdur.
insan ne yaratmissa yaratmistir o tuzdan...
bir sir gibidir azcok ilah oldugumuzdan.
onlar ki bu guller tutusan bahcededirler.
bir gun nereden hangi tesadufle gelirler?
ask, onlari sevkettigi gunlerde, kaderden
ruzgar gibi bir sevk alir, olduklari yerden.
geldikleri yol, omrun isiktan yoludur o!
alemde bir aksam ne semavi kosudur o!
dort atli o gerdune, gelirken dolu dizgin,
sevmis iki ruh ufku gorurler daha engin,
simalari her lahza parildar bu zeferle;
gok, her tarafindan, donanir mes'alerle!
bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar,
varlikta butun zevki o cennette duyanlar
dunyayi unutmus bulunurken o sularda,
-zalim saat ihmal edilen vakti calar da-
bir an uyanirlarsa leziz uykulardan,
bastanbasa, heryer kesilir kapkara, zindan...
bir faciadir boyle bir alemde uyanmak...
gunden gune, hicranla bunalmis gibi, yanmak...
ey tali! olumden ne beterdir bu karanlik!
ey ask! o gonuller sana maloldular artik!
ey vuslat! o asiklari efsuna ramet!
ey tatli ve ulvi gece! yillarca devam et!

yahya kemal

Thursday, February 11, 2010

uzulduk: alexander mcqueen found dead in his apartment


Alexander McQueen, the British fashion designer known for producing some of the most controversial collections of the last two decades, was found dead Thursday morning at his apartment in London, according to Ed Filipowski, a partner in the public relations firm KCD, which represented the designer. Mr. McQueen was 40.


The cause was apparently suicide, though Mr. Filipowski said Mr. McQueen’s family had not yet made a statement about the cause.

nilbar gures @ platform garanti / 13 Subat

Nilbar Güreş "Artists Beyond"

13 Şubat Cumartesi, 14:00
Garanti Han No: 115 Beyoğlu / İst.

Nilbar Güreş, Bilinmeyen Sporlar, 2008-09

Platform Garanti, 13 Şubat Cumartesi günü, 6. Berlin Bienali katılımcılarından Nilbar Güreş'i konuk edecek. Güreş, Haziran'da başlayacak Bienalin açılış etkinliklerinden "Artists Beyond" kapsamında gerçekleştirilecek sohbette, son dönemde ürettiği işlerini anlatacak.

Nilbar Güreş'in çalışmaları kadın kimliğini ve cinsel kimlik söylemlerini konu alıyor, kamusal alanda görünürlük taktiklerini inceliyor. Türkiye'de değişen cinsel rolleri arka plana yerleştiren Güreş, normalliğin, (hetero) cinselliğin ve cinsel sapkınlığın 18. yüzyılda icat edilmesinden bu yana yürürlükte olan, geleneksel ataerkil düzeni hedef alan çarpıcı görüntüler üretiyor.

Nilbar Güreş 1977 yılında İstanbul'da doğdu. Lisans eğitimini Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi'nde 2000 yılında, yüksek lisans eğitimini ise Academy of Fine Arts Vienna'da 2002'de tamamladı. Aralarında Austrian Museum of Applied Arts/Contemporary Art, Vienna; 11. İstanbul Bienali; Gallery Anita Beckers, Frankfurt; TANAS, Berlin de bulunan birçok sergiye katıldı. Nilbar Güreş, çalışmalarını Viyana ve İstanbul'da sürdürüyor.

kasa galeri 10. yil


Monday, February 8, 2010

coming soon in nyc: 2-UP

http://twoup.org/

last week at salzburger kunstverein with sonia leimer - no site to fall in















installation photos and my text can be found:
www.salzburger-kunstverein.at/av/default.asp?detail=462&typ=jp&sel_id=22&lang=2&spk=4

Saturday, February 6, 2010

sevin okyay'dan leziz bir j.d. salinger yazisi

Gencligimizin Yarisi Gitti

Daha dünmüş gibi geliyor, Roman Kahramanları dergisinin ilk sayısına Glass ailesinin çocuklarını yazmıştım. Holden Caulfield’den de söz etmiştim elbette. Onunla tanıştığım gün, dün gibi aklımda. On dört on beş yaşında olmalıyım, babamı görmeye, Ankara’ya gitmişim. Dosdoğru Tarhan Kitabevi’nin yolunu tutmuşum, elbette. İngilizce kitap almak için en iyi yer. Adı hoşuma gitmiş olsa gerek, yoksa kitabı da bilmiyorum, yazarını da tanımıyorum. Aslında onun adını da sevmiştim. “Catcher in the Rye” ve J.D. Salinger. Adını yazmamış biri, o yaşlarda sırf bu nedenle bile insana hoş gelir.
Sonra Holden Caulfield ile tanıştım ve gençliğimin seyir defteri değişti. Unutmadığım kahramanların çoğu hayatımın ondan önceki döneminde karşıma çıkmıştır: örneğin, “Pal Sokağı Çocukları”nın Nemeçek’i gibi. O yaşlara kadar çok kitap okumuştum, büyük kitabı da, çocuk kitabı da. Fantazya faslına da geç başladığım için, örneğin Ged, hayli yakın geçmişimin kahramanı sayılabilir. Sonradan bir başka Salinger karakterini, Seymour Glass’ı daha fazla sevmiş olabilirim belki ama, yaş itibariyle hayatta beni en fazla etkileyen karakter, Holden’dir.
Uslu denebilecek bir çocuktum. Annem artık aramızda olmadığı için bunu rahatlıkla iddia edebilirim. Gerçi sinsi ve inatçı olduğumu düşünürdü ama, bu ikisi bir araya gelince Holden’den çok farklı bir karakter ortaya çıkıyor zaten. Onun isyanı, hayata bakışımı değiştirmişti. Yaptıklarını yapmak şeklinde bir rol modeli olmasa da (o kadar cesaretim yokmuş demek, belki o zamanlar kısa süreli bile kalsa isyan açısından pek kimsede öyle bir cesaret yoktu), bende bir “Dünyada neler olabiliyor?” duygusu uyandırmıştı ki, her şeye rağmen, anne-baba açısından pek de hayırlı bir duygu olduğunu sanmıyorum. Ama hayatı zenginleştirme açısından bizce faydası reddedilemez.
J(erome) D(avid) Salinger, kimseyi kendi özel hayatına bulaştırmadı. Hatta buna, hasbelkader kısa ya da uzun süreyle o hayatın bir parçası olmuş kişiler de dahildir. Sırf bu yüzden takdire layık olduğunu düşünüyorum. Ondaki şöhretin ve yeteneğin yüzde birine sahip olmayan kişilerin tavuskuşu gibi dolaştığı bir dönemde, bu özelliği kimileri için daha da hayranlık verici bir hal alırken, ötekiler için yazarı büsbütün anlaşılmaz kılıyor. Oysa şöhretin türlü yanını da, Glass çocuklarının kişiliklerinde bize yansıtmış olan kişidir. Yayınlanmış hikâyelerine, ileride en meşhur iki karakterinden biri olacak genç adamın ani intiharını anlatan hikâye ile
başlamış bir yazara, sonsuz bir saygı sunmak dışında ne diyeceğimi bilemiyorum.
Aslında katıksız bir münzevi sayılmaz. 1988’de tek kişilik, küçücük bir yayınevine sahip olan George Mason Üniversitesi İngilizce profesörü Roger Lathbury ona başvurup, Salinger’ın 1965’te (bütün diğer hikâyeleri gibi) New Yorker’da çıkan, yayınlanmış son eseri “Hapworth 16, 1924”ü basıp basamayacağını sormuştu. Hayret ki hayret, Salinger hemen yazıp “Düşüneceğim,” dedi ve sekiz yıl sesi çıkmadı. 26 Temmuz, 1996’da, Lathbury henüz dersten çıkmıştı ki, bürosunun telefonu çaldı ve Walt Whitman’ın kayıtlarındaki sesini andıran bir ses, “Mr. Lathbury ile görüşmek istiyorum,” dedi. Salinger ile muhabbetleri hayli uzun sürdü, ta ki Lathbury, duruma uyanan bir Alexandria gazetesi ile konuşma bahtsızlığında bulunana ve Washington Post’ta bu konuda bir yazı çıkana kadar. Mektuplar ve telefonlar bıçakla kesilmiş gibi sona erdi.
JD Salinger, sahne ışıklarına laf olsun diye değil, böyle olmasını istediği için uzak durmuş bir sanatçıydı. Bize de onun isteklerine uymak düşer. Şahsen ben, yıllardan beri lafı edilen o “raflar”da neler olduğunu deli gibi merak etmekle birlikte, eğer yaratıcıları yayınlanmasını istememişse, arzusuna saygı gösterilmesi gerektiğini düşünüyorum. Glass ailesiyle dolu defterler şeklindeki rivayetler içimi gıcıklasa, yepyeni bir karakter hayali gözlerimi kamaştırsa da. Tabii, bu işler ailede bitiyor. Franz Kafka, “Dava” ile “Şato”nun yokedilmesini istemişti, onu dinlemediler. Bu iki kitabın bize neler kattığı konusunda hiç şüphe yok ama, onları okuduğum için halen de içimde hafif bir suç ortaklığı duygusu vardır.

now the paperback is out: network art



*Network Art: Practices and Positions* explores emerging artistic responses to a world enveloped by the information networks. In its pages an international group of leading theorists and artists describe how artists have used the internet, in the form of websites, mailing lists, installations and performance, to develop artworks that reflect upon the pervasive effects of a technology that has profoundly reordered social, economic and cultural institutions.

This book covers a period from the mid 1990s to the present day and includes key texts by historians and theorists such as Charlie Gere, Josephine Bosma, Tilman Baumgartel and Sarah Cook, side by side with descriptions of important projects by The Yes Men, Thomson and Craighead, Lisa Jevbratt and 0100101110101101.org amongst many others. Fully illustrated throughout, Network Art represents one of the first substantial attempts to place major artist's writings on network art alongside those of critics, curators and historians. In doing so it develops a unique approach as it offers the first comprehensive attempt at understanding network art practice rooted in concrete descriptions of the systems and process of making it.

Friday, February 5, 2010

Let's Talk About Nationalism! Between Ideology and Identity!

Let's Talk About Nationalism! Between Ideology and Identity!

Kamu Art Museum, Tallinn

Opening on February 4th, at 6 p.m. Artist talks on February 4th, at 12 p.m. Exhibition catalogue (1.7MB) available here: www.publicpreparation.org/failid/hp/Kumu_A4_lores.pdf

February 4th – April 25th, 2010


Participating artists: Nanna Debois Buhl (Copenhagen / New York), Jens Haaning (Copenhagen), Raul Keller (Tallinn), Eva Labotkin (Tallinn/Tartu), Tanja Muravskaja (Tallinn), John Phillip Mäkinen (Helsinki), Csaba Nemes (Budapest), Audrius Novickas (Vilnius), Danilo Prnjat (Belgrade), Johannes Paul Raether (Berlin), Joanna Rajkowska (Warsaw), R.E.P. Group (Kiev), Twożywo (Warsaw), Shlomi Yaffe (Prague), Katarina Zdjelar (Rotterdam) and Artur Żmijewski (Warsaw)


Curator: Rael Artel



'Let's Talk About Nationalism! Between Ideology and Identity' is an international exhibition of contemporary art, and its goal is to pose critical questions about contemporary nationalism, to acknowledge the problematic nature of the currently prevalent national discourse, and to create a counterweight in the public sphere. This exhibition project reviews and analyses the complex cultural and political process through which a nationalist ideology becomes a national identity, and also looks at its mutual relationships and negative aspects.


It is difficult to overrate the topical nature of national issues. In the local Estonian cultural space, some of the events that have caused the greatest confrontations, anger and violence in recent years have been conflicts over monuments that perpetuate different treatments of history. From Europe and the world come constant stories of illegal immigrants and the Schengen visa space, as well as news of right-wing extremists and racially-motivated crimes committed by neo-Nazis. Who can live in Estonia and Europe and under what conditions? Who has the right to have a say in local matters? Who can demand political rights and who must simply be content with the opportunity to earn and to consume? The nationalist way of thinking has been welded into the collective mentality to such an extent that casting any doubts on it is seen as inappropriate. The exhibition project 'Let's Talk About Nationalism! Between Identity and Ideology' dares to raise doubts and invites us to once again review the mechanisms of collective self-awareness in the context of the contemporary world.

A number of internationally active artists working primarily from a critical approach have been invited to participate in this exhibition and to display both earlier works and pieces that have been adapted to the Estonian cultural context or made specifically for the Kumu Art Museum exhibition. The works displayed in the project are conditionally divided into three groups: ideological habits, reproduction of a nation and conflicts. This exhibition will cast doubt on the dominant national agenda's truths, which are spared (self-)criticism, and will approach the topic of contemporary nationalism from many different sides. Considering the specifics of an art museum geared to a wider audience, we have avoided focusing on a narrow aspect of the issue and have instead decided to create a more panoramic picture. There are no complete answers or standard solutions at this exhibition – just questions. The choice of works might be characterized as a selection that is as open as possible and maps the area to the widest possible extent. Each work here is a potential premise for wider discussion.

The project 'Let's Talk About Nationalism! Between Identity and Ideology' was prepared by a series of events called 'Public Preparation', which on one hand is the format of collective work to map and understand contemporary nationalism and the issues of critical art practices and, on the other hand, it functions as a curatorial strategy to gather and systematize positions and concepts. All the meetings of 'Public Preparation', during which this exhibition was prepared and its conceptual framework produced, studied the links between contemporary art and the daily social reality that has been shaped by nationalist ideology. More detailed information on 'Public Preparation' project is available inwww.publicpreparation.org.

The exhibition has been fully translated into Estonian, Russian and English.
Press photos are available in
digikogu.ekm.ee/lisa/press
Media partner of the exhibition is
artishok.blogspot.com
An extensive education programme, supported by the Open Estonia Foundation, will accompany the exhibition.


Events:

February 4th at 12 p.m.
Artist talks with Joanna Rajkowska (at 12 p.m.), Jens Haaning (at 2 p.m.) and Csaba Nemes (at 4 p.m.) will take place at the Education Centre in Kumu.

February 9th at 6 p.m.

A screening of 'The State of Exception Proved to Be the Rule'. Dir. Eduard Freudmann and Jelena Radić, Serbia, 2008, 84 min. In Serbian, with English subtitles.

9 March at 6 p.m.

A screening of 'Rocking The Nation'. Dir. Borbala Kriza, Hungary, 2007, 70 min. In Hungarian, with English subtitles

30 March at 6 p.m.

A screening of 'Letter from Moldova'. Dir. Joanne Richardson, Romania, 2009, 28 min. In Romanian, with English subtitles;

and 'Red Tours'. Dir. Joanne Richardson and David Rych, Romania/Germany, 2010, 50 min. Different languages, with English subtitles

A series of discussions, meetings and artist talks will take place during the exhibition in the Public Preparation Social Club (in the education room, on the 5th floor of Kumu). Additional information in media and mailing-lists.


Publications:
The exhibition is accompanied with a trilingual catalogue, which is edited by Rael Artel, designed by Jaan Evart, and published by the Art Museum of Estonia. The catalogue is free and also downloadable here (1.7Mb):www.publicpreparation.org/failid/hp/Kumu_A4_lores.pdf

The reader 'Public Preparation – Contemporary Nationalism and Critical Art Practices' which will document the 'Public Preparation' project and contextualize the show will be published during the exhibition.

Thursday, February 4, 2010